Donderdagochtend 05.30uur. Heerlijk uitgerust wordt ik wakker op een plek die meerdere gezichten kent. Van buiten ziet het er uit als een prachtige ranch gevuld met paarden, een veranda welke uitkijkt over een prima vergezicht en een houten bar welke de eigenaar heeft gevuld met een grote hoeveelheid bier welke men naar harte lust en free of charge tot zich mag nemen. Van binnen is het een heel ander verhaal. Van binnen doet het huis op mij overkomen als een mix uit het interieur van Nel Veerkamp en dat van een seriemoordenaar van seizoen 5 van CSI welke zijn huis vol heeft behangen met poppen, knuffels en aandenken aan zijn ten prooi gevallen slachtoffers. Maar ach, als je weet wie dit huis verhuurd kan je niet anders dan bewondering hebben voor de man, zijn verhalen, charismatisch persoonlijkheid, hoe hij in het leven staat en zijn geweldig verblijf. He's got it al figured out.

Nadat Esther en ik ons hebben voorzien van de benodigdheden voor de dag, dalen wij een verdieping lager om aan te schuiven voor het "continental breakfast". We worden hier overspoeld met appelflappen en andere vormen van zoetigheid maar het past precies in het plaatje. We voelen ons thuis hier en genieten van elk moment. Inmiddels is het 07.30uur en de hoogste tijd om de auto in te stappen. Vandaag is het zover! Al sinds dat ik samen met mijn vriendje uit Delft de zwaartekracht tart zijn wij geobsedeerd door deze plek. Dit is lieve mensen, de plek waar het in de jaren 70 begon. Waar gekke hippies met een flinke voorraad LSD hun eigen commune hadden gecreëerd en niets anders deden dan klimmen. Waar nu vele jaren later de sport zo is geëvalueerd dat bergen welke normaal in die periode in een tijdsbestek van weken werden beklommen met veel materiaal. Er nu 1 man het doet zonder touw, zonder materiaal, zonder vangnet of andere vorm van levensreddend materiaal. En dat binnen de 3 uur! Wij gaan vandaag naar.... Yosemite!

Naar een rit van zo'n 2 uur komen wij aan bij de Valley Floor. We hebben besloten om een hike te doen vandaag van 4,6mi welke ons uiteindelijk brengt naar Glacier Point. Dit punt geeft ons uitzicht over Half Dome en zo'n derde van het park. De hike was pittig. Hij stond ook te boek als zwaar, stijl en moeilijk. Maar na een kleine 3 uur bereiken wij de top en worden wij getrakteerd op een oogstrelend uitzicht. Wat een mooie natuur. En wat een imposant geheel. Ik kan nu eindelijk zeggen dat ik met eigen ogen heb gezien wat mij toen zo tot de verbeelding sprak. Half Dome, 2.695 meter en werd zonder touw beklommen door Alex Honnold in minder de 3 uur. Het blijft iets surreël als je naar deze enorme stijle wand kijkt. We zitten nog wat op een rots en kijken beide naar deze mooie vertoning om daarna weer via dezelfde weg in iets onder de twee uur af te dalen naar onze Jeep. Het was een mooie dag. Welterusten