Op de één of andere manier is uitslapen er niet bij voor ons. Meestal is het rond de klok van 06'n het bed uit. Vandaag is geen uitzondering. Het is 06.30u, St. George, Utah. Zo'n 45 minuten rijden verwijderd van de ingang van Zion National Park.

Vandaag staat de volgende hike op het programma. We hebben ons van te voren goed ingelezen. Het is een hike waar je geen last van hoogtevrees moet hebben. Het is een hike die niet zonder gevaar is. Sinds 2004 hebben zes mensen het leven gelaten doordat ze van de 476 meter hoge berg naar beneden zijn gevallen. Toen de indianen dit gebied ontdekte werd door hun gezegd dat alleen engelen op deze plek kunnen landen. Het geeft deze route de naam "Angels Landing".

Voordat je aan de kilometer lange berg kan beginnen moet je eerst flink wat hoogtemeters afleggen. De paden omhoog zijn stijl en je voelt de kuiten al snel op spanning staan en het branderige gevoel geven van een pittige inspanning. Na een 45 minuten omhoog lopen komen we aan bij de start van Angels Landing. Met Esther heb ik de afspraak gemaakt dat als zij zichzelf niet fijn voelt bij het afleggen van deze laatste kilometer dat ze zich niet hoeft te schamen of het voor mij moet doen. Het is een stukje lopen waar je het hoofd bij moet houden en vooral niet in paniek moet raken. Na een 20 dappere meters kijken Esther en ik elkaar aan. Esther trekt hier de grens, heel sterk en eerlijk. Ze zegt op mij te wachten en dat ik het af moet maken. "Tot zo mop, ik ga nog even op hoogte spelen;-)"

Deze kilometer wordt aan elkaar gerijgd door in de rots geborgde kettingen en kleine metalen paaltjes. Het uitzicht is mooi! Onder mij wordt de canyon gepatrouilleerd door Amerikaanse Condors, een vogel welke bijna was uitgestorven maar door een fokprogramma van uitsterven is gered en nu in verschillende parken zoals Grand Canyon en Zion succesvol is uitgezet. Het is een geweldig gezicht om deze gigantische vogels door de lucht te zien glijden. Aan het eind van de kilometer word ik getrakteerd om een prachtig panoramisch uitzicht over de gehele canyon. Het was het waard!

Terug op veilige grond besluiten Esther en ik nog een andere trail te lopen. Het brengt de kuitjes weer verder op spanning maar ook hier zien wij meerdere roofvogels boven ons hoofd vliegen. Het is een mooi aangezicht waar we beide van genieten. Op de routen terug naar de parkeerplaats blijken we nog niet klaar met hiken. We pakken nog een korte trail van zo'n 3Km welke ons brengt naar een kleine waterval. Met de nadruk op klein. Het seizoen is er niet naar om een volwassen waterval te zijn. Daarvoor moet winter plaats hebben gemaakt voor de lente waardoor sneeuw water wordt, rivieren worden gevuld en watervallen gaan stomen.

De dag zit er weer op. We rijden gelijk door naar Bryce Canyon, onze volgende stop! De route hier naartoe brengt ons over bergpassen welke zijn gelijkenis in aanzicht kent als Zion Park zelf. We checken in ons nieuwe motel welke nog moet worden afgewerkt. De aannemer zal we een neef van de hotelketen zijn geweest:-) Morgen, horseback riding in Bryce Canyon. Voor nu, welterusten...